کوچ پرستو

بمناسبت آخرین دیدار از سرزمینی که آنرا وطن مینامیم

کوچ پرستو

در زندان خود را باز کردم

پرستو گشتم و پرواز کردم

بدم در نیمه راه زندگانی

که کوچ دیگری آغاز کردم

شکستم آشیان را طاق و ایوان

بنائی درخور شهباز کردم

ز دل مهر وطن بیرون نمودم

وَ این اندیشه از سر باز کردم

گسستم بند هر وابستگی را

چنین احساس خود ابراز کردم

وطن آنجا که آرامش درآنست

به دنیائی چنین ره باز کردم

در اینجا درد و عشق و آرزو را

به آوای بلند آواز کردم

بدارم حرمت آزادگی را

مقامی را که من احراز کردم

مردادماه ۱۳۸۳